Levensdraden

Bij een uitvaart herdenken we het leven van een dierbare. Maar het afscheid heeft vooral betrekking op de verbroken verbintenis. Bij een condoleance of op de dag van de uitvaart wordt letterlijk zichtbaar welke verbintenissen er zijn geweest met verschillende mensen.

U en ik spannen onze levensdraden tot een web van verbintenissen en herinneringen. Met de jaren wordt dit geheel complexer. Bij tegenslagen of verlies van dierbaren wordt duidelijk hoe fragiel onze levensdraden zijn. Maar juist die kwetsbaarheid heeft tegelijkertijd iets fijnzinnigs. Namelijk het besef dat het web zo mooi is, maar ook zo broos.

Bij het afscheid nemen van dierbaren worden de draden verbroken. Soms ruw, soms geleidelijk. Daarna rest ons de herinneringen verder te weven in ons eigen web. Bij de uitvaart staan we daarbij stil. Dit doen we met respect en bewondering voor het leven wat is geweest zonder daarbij de context uit het oog te verliezen waarin het zich heeft afgespeeld.

Want tijdens de uitvaart kan er ook de persoonlijke confrontatie zijn met een moeilijke periode uit de verbroken verbintenis. Niet dat hieraan altijd woorden worden gegeven, maar het beheerst mede de emoties.

Het leven bestaat o.a. uit een fragiel dradennetwerk van verbintenissen met de mensen om ons heen. Liefde en medeleven zijn in tijden van afscheid nemen belangrijke factoren waarmee we in de nabije of verdere toekomst andere of nieuwe verbintenissen kunnen aangaan.