'Buurtuitvaart'

“Bestemming bereikt”, gaf mijn autonavigatie aan. Het is alweer jaren geleden, onderweg in een plattelandsgebied, dat deze mededeling mij apart in de oren klonk. Want ik stond voor een op dat moment drassig pad, met in de verte een schuur. Ik had een woonhuis verwacht. Wat ik niet wist is, dat aan de schuur vast het voorhuis zich bevond. Daar wachtte toen een oude, maar toch nog redelijk vitale boer op mij. Zijn echtgenote was overleden.

Vorige week was ik opnieuw op deze oude vervallen boerderij. Ik had geen navigatie nodig, want ik herinnerde mij, als de dag van gisteren, de hele situatie nog. Nu was de oude boer overleden. Hij had geen kinderen en inmiddels waren ook zijn directe familieleden overleden. Hij was dus alleen.

Gaandeweg die week ontvouwde zich voor mij een bijzondere situatie, waarin ik kon rekenen op hulp en steun van de buurtschap. De uitvaart van deze oude boer werd in zijn stijl, mede door de buurtschap, vormgegeven.

Zo werd hij opgebaard in de stal bij ‘zijn’ twee koeien. De buren en anderen die hem kenden hebben daar van hem afscheid genomen. Op de dag van de uitvaart stonden diverse buren langs de weg toen de rouwauto langs reed. Er waren later die dag tientallen mensen in de kerk en er waren nog eens tientallen die de dienst meebeleefden via de livestream. 

Als uitvaartverzorger denk je dan aan die andere situaties waarbij er ook geen directe familieleden meer waren. Bij enkele daarvan was ik maar alleen met een verre kennis of iemand van de sociale dienst van de betreffende gemeente. 

De oude boer was het medeleven van de buurtschap meer dan gegund. Hij was alleen overgebleven maar is niet alleen begraven. Het werd een echte ‘buurtuitvaart’. 

Aan het einde van de dienst in de kerk sprak ik als uitvaartleider een dankwoord uit. Vaak wordt dit gedaan door een eigen zoon of dochter. In gedachten gunde ik deze man mijn optreden van dat moment als een denkbeeldige zoon, die deze oude boer misschien zo graag had gekregen. Meer dan anders heb ik tijd genomen om de aanwezigen en de buurtschap te bedanken voor hun betrokkenheid. 

Het moment van uitdragen van de overleden boer brak aan. Mijn broer Jan, met wie ik in ons bedrijf samenwerk, bespeelde het kerkorgel. Tijdens aanzwellend orgelgeluid was het moment daar dat de buurmannen hun plaatsen naast de baar innamen. Onder statig orgelspel, waarbij alle registers van het orgel werden gebruikt, werd de kist door hen plechtig en waardig  de kerk uitgedragen. 

Het orgelgeluid werd buiten overstemd door het luiden van de kerkklokken. Niet veel later bereikte de lopende stoet door het dorp de begraafplaats. De oude boer werd bijgezet in het graf van zijn vrouw. Met eerbied gesproken zou ook hier kunnen klinken: “Bestemming bereikt”.

Geschreven door

Nieko Noordzij

nieko@sdgdienstenverlening.nl

Deel dit blog op: